Να ζήσεις Almaro και χρόνια πολλά

μεγάλη να γίνεις με άσπρα μαλλιά

παντού να σκορπίζεις της γνώσης το φως

και όλοι να λένε να μία... μουσειοπαιδαγωγός!!!

.

.

Χρόνια γλυκά, χρωματιστά, απρόβλεπτα, έντονα, γεμάτα μυρωδιές, ζεστές στιγμές,

επαφή (και διαδικτυακή φυσικά), ξεχωριστούς ανθρώπους και πολλή αγάπη!

Σε φιλούμε γλυκά

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ-ΠΟΛΛΑ!!!!

I migliori auguri apo skorpies

Chronia Polla!!!

.

Το ζώο που κρύβουμε μέσα μας...

Με αφορμή παλιότερη παράκληση να γνωρίζουμε με ποιον ή τι μιλάμε, σας προτείνω το συμπαθέστατο Αρκοτέστ! http://www.arkas.gr/index.php/gr/10

Όπως καταλαβαίνετε θα πρέπει να μας γνωστοποιήσετε σε σχόλιο το τρισχαριτωμένο ζωάκι που κρύβετε μέσα σας, να πάρουμε τα μέτρα μας βρε αδελφέ!!

Αύξηση πληθυσμού!!!

Πολύ χαίρομαι που αυξανόμαστε και πληθυνόμαστε!!!! Almaro και Giorgos καλώς ήρθατε!!!!

"Καλώς ορίσατε εδώ στη συντροφιά μας
κι είναι χαρά μας να 'στε μαζί με μας"

(Απόσπασμα από κατασκηνωτικό τραγουδάκι, που κολλάει γάντι στην περίσταση. Δεν πήγαν τζάμπα τόσα χρόνια στις κατασκηνώσεις...! )
Έλπίζω να βολευτήκατε στο φιλόξενο μπλογκ μας!

Βάλτε το μέγαρο στη ζωή σας.

Αυτές τις μέρες είπα να το ρίξω στον πολιτισμό. Τη μία βραδιά πήγα σε ένα ωραίο πρόγραμμα σε ένα ιστορικό μαγαζί με 4 σημαντικές παρουσίες επί σκηνής και σημαντικές προσωπικότητες στο κοινό καθώς και εκπλήξεις. Για αυτήν την έξοδο επειδή υπήρχε και άλλη μία συμμετοχή από το blog πιθανολογώ ότι θα αναλάβει την περιγραφή της και θα συνεπικουρήσω.
Την επόμενη πήγα μέγαρο. Ξέρετε το κτίριο που έχει και σταθμό μετρό. Είναι λίγο ντροπή μου αλλά στο Ν (διψήφιο) αριθμό των ετών που είμαι στην Αθήνα δεν είχα πάει κι ας μένω όχι πάνω από ένα χμ μακριά. Καιρός ήταν πριν υπηρετήσουμε την μαμά πατρίδα.
Είχε συναυλία ο ΜαΡΚόπουλος (έχει σημασία η σειρά των συμφώνων) με συμμετοχή Λιδάκη,Αλκίνοου, Λιζέτας Καλημέρη, Χαλκιά. Η θέση ήταν σε θεωρείο , πίσω από τη σκηνή. Καθότι ευτυχώς ακόμη έχω φοιτητικό με 10 Ευρωπουλάκια μπήκα κι εγώ. Η αλήθεια είναι ότι είδα περισσότερα από εκείνη τη θέση. Γιατί έβλεπα λεπτομέρειες από το πώς συμπεριφέρονται οι μουσικοί που δεν τις ήξερα. Π.χ ότι τα τύμπανα έχουν δεν ξέρω και γω πόσα εργαλεία για να τα χτυπάς, και ότι βάζεις και το χέρι σου στο δέρμα για να κάνεις άλλο ήχο. Θυμήθηκα την καθηγήτρια μου της Μουσικής στο ένδοξο 2ο Γυμνάσιο, πριν αυτό ανοικοδομηθεί, καλή της ώρα όπου και να ναι. Είχαμε μία ωραία αιθουσούλα με αυγοθήκες στην κορφή. Ένα από τα πράγματα που μας δίδαξε ήταν και η σειρά των οργάνων στην ορχήστρα. Πέρασαν σχεδόν 2Ν χρόνια για να τα δω αυτά κάπου live.Μπροστά τα έγχορδα μετά τα πνευστά και παραπάνω τα τύμπανα. Αυτή η γυναίκα δε μας έκανε ποτέ διαγώνισμα, μας μάθαινε τραγουδάκια κτλ. Αλλά ήταν ο φόβος κι ο τρόμος στις εξετάσεις. Έπιανε τα σκονάκια σε χρόνο dt πραγματικά.
Anyway στο θέμα μας. Η συναυλία ήταν πολύ καλή. Παρουσιάστηκε κονσέρτο για λύρα με το Ζαχάρη το Σπυριδάκη (Αυτός που έπαιξε λύρα το 2004 και μέλος στα παλαιινά σεφέρια για τους πιο μυημένους), μερικά έργα από την πλούσια δημιουργική πορεία του. Ακούσαμε και 3 μελοποιημένα ποιήματα του Σεφέρη από τον Αλκίνοο που ανεβοκατεβάζει τις οκτάβες λες και είναι το πιο φυσικό πράγμα στον κόσμο.Ε ρε πγιότητα…
Έτσι περάσαμε μία ωραία βραδιά στο μέγαρο. Για λοιπές εκδηλώσεις εκεί www.megaron.gr . Νομίζω ότι αξίζει να το σκεφτείτε γιατί ακολουθούν αλεξίου το φλεβάρη και Πάριος το τέλος του Μάρτη. Με ελάχιστη είσοδο για μη φοιτητές 19 Ευρώ. Όχι άσκημα νομίζω αν στα ξενυχτάδικα θες τουλάχιστον 40 Ευρώ για ένα no-name κρασί σε τραπέζι.
Όσο για το δίλημμα Μέγαρο ή Παίδαρο που έβαλε η παμμέγιστη και αείμνηστη Ρίτα, τι να σας πω. Αν ο Παίδαρος (γυναικείου ή ανδρικού φύλου, ανάλογα με το τι ποθεί ο κανεις σας) βγαίνει με ελάχιστη περιβολή από καμιά τούρτα εγώ δεν θα χα πρόβλημα να διαλέξω…Θα αφαιρούσα πάραυτα την περιβολή…Το μέγαρο στη Β.Σοφίας είναι…
Θα ακολουθήσει κι άλλο review σε κάποιο άλλο πρόγραμμα που ενδεχομένως να πάω. (Υπάρχει κάποια πιθανότητα τέλος Φλεβάρη Κουρκου &Κελ-Κελ).{Party animal έχω καταντήσει}

Ti hanei kaneis otan den einai spiti tou part C(ektakto kai sintomo episodio)

Mi varetheitai gia tin 3 sineheia tou post giati oute ki egw perimena kati tetoio.
Simera to Idrima einai kleisto gia tous gnwstous logous.
Etsi san kalos ergenis kai meta apo mia efharisti oso kai aprosdokiti sinantisi pou eiha to prwi,evala ta mprizolidia sto fourno afairontas kai ligo lipaki(eipame krati) ki epeidwthika stin epivoli taxis sto Ahour palace meta ta apanwta taxidia sto 4o kai 5o se megethos nisia tis mesogeiou.
Imoun etoimos na apolavsw to mprizolidi otan htipise to statherto. Telika oi etairies dimoskopisewn ehoun efevrei interactive tropous gia ta gallop. Iparhei ihografimeni odigia gia tin simmetohi !!! PatAS TO koumpi 1, 2 , 0 kai den vgainei mia hontri. Episis iparheikai i apeilei ot i tha sas episkefthei sinergatis mas legontas oti kai kala den xeroume poios eiste. Kaalaa twra as to pistepsoume... I erwtisi kleidi einai exis . Psifietai stin A'Athinas? an nai patisate to 1 alliws an psifizete allou to 0. Egw san veros Kritikos den psifizw stin Athina opote patisa to 0 ki efige to sistima. Den ematha telika pou to pigainane gia na tous paraplanisw kai na goustarw. An sas paroun tilefwno kai sas rwtoun , patiste to 0 an varieste i afiste na doume poios tha xemaskarwthei pisw apo aftin tin Istoria. Oi ekloges fainetai pws erhontai kai elpizw na xerete ti DEN prepei na psifisete.
Oso gia ta cinema, apoteloun mia istoriki mnimi kai prepei orismena na kirisontai diatiritea ws mnimia politismou. Alla ti politsmos, an o idios o armodios ipourgos afinei na ivrizoun heirista tous politikous tou Antipalous. Den peirazei emeis sto peisma tous kratame to oneiro kai tis wraies anamniseis. To taxidi sinehizetai...

τα παλιά τα σινεμά

Θα περίμενε κανείς ένας καινούριος χρόνος να ξεκινά με όνειρα για το μέλλον και όχι με νοσταλγίες του παρελθόντος. Έλα όμως που το εκπληκτικό ποστ του enteka "Έντεκα αγαπημένα σινεμά που έχουν κλείσει (και ένα που μόλις ξανάνοιξε)" (www.enteka.blogspot.com) , ξύπνησαν τόσες αναμνήσεις που η πρώτη έμπνευση της χρονιάς αφορούσε τα παλιά τα σινεμά... Και το χειρότερο για σας συνbloggers... τα σινεμά της Θεσσαλονίκης που (507 χλμ γαρ) ελάχιστα γνωρίζετε.

Παρά τους κινδύνους του εγχειρήματος, θα τολμήσω αυτό το ταξίδι, πιστεύοντας πως αν κάτι μας ενώνει, είναι το αίσθημα της απώλειας εκείνης της ολοκληρωμένης -και κάθε φορά διαφορετικής- εμπειρίας μιας κινηματογραφικής εξόδου... ή έστω η νοσταλγία για μέρη που χάθηκαν...



[το διαπεραστικό βλέμμα της Viviana Herrera στην ταινία Play (46ο φεστιβάλ Θεσσαλονίκης) αποτυπωμένο φωτογραφικά από... την ίδια!]

Μαξίμ: Το επισκέφθηκα μία μόλις φορά στη ζωή μου, τη μοναδική μάλιστα που πήγα σινεμά με τη γιαγιά μου. Πρέπει να ήμουν τέλη δημοτικού. Πήραμε θυμάμαι -τί σύμπτωση- ένα παλιό ταξί, μια Mercedes 180D Pontoon του '50 (αν και ήταν ήδη eighties) και πήγαμε να δούμε μια κατάλληλη εκδοχή του "Σόδομα και Γόμορα". Τί έμπνευση... το φόρεμα της -πως τη λένε- με τα κορδελάκια στα πλαϊνά τάισε αρκετές πρώιμες φαντασιώσεις.

Βέβαια έπρεπε να περιμένω μερικά χρόνια ακόμα για να δω το "Νησί της Αφροδίτης" στον Ελλήσποντο (ευχαριστώ για την αγωγή μεγαλύτερε ξάδελφε!)

Όσο για το hardcore ΣΙΝΕΕΠ, στην Αλεξάνδρου Σβώλου -τότε Πρίγκηπος Νικολάου- δίπλα σε Έσπερο και Κωστή, δεν τόλμησα ποτέ να πατήσω. Οργίαζαν οι φήμες για τις επιδρομές γυμνασιαρχών και πολισμάνων. Πάντως η σιδηρόφρακτη είσοδος μαζί με τη ταμπέλα σώζονται ακόμη για τους περαστικούς...

Φαργκάνη: το πρώτο σιμενά των παιδικών μου χρόνων. Περνούσα καθημερινά από μπροστά πηγαίνοντας σχολείο - λίγο πριν την επιδρομή για σταφιδόψωμο στο φούρνο και Μικυ Μάους στο περίπτερο απέναντι από τη Ντάλια και το Νεδέλκο. "Ελάτε να σας δείρουμε" και άλλες περιπέτειες των Μπαντ Σπένσερ και Τέρενς Χιλ, όλες στο Φαργκάνη έναντι 50δρχ. ή κάτι παρόμοιο (ευχαριστώ ξάφερφε - αδελφός του πρώτου παρακαλώ).

Στο ίδιο Φαργκάνη θυμάμαι και το "Σινεμά ο Παράδεισος" με την Α. να ανησυχεί για την έκβαση του -δακρύβρεχτου πλέον- μακιγιάζ της και να μ' αγκαλιάζει ενθουσιασμένη με τα δικά μου δάκρυα. Τότε έμαθα πως μπορεί "οι άντρες να μην κλαίνε", αλλά όταν το κάνουν, αρέσει πολύ στις γυναίκες...

Κολοσσαίον: Ενθουσιάστηκα βλέποντάς το να ξανανοίγει (περνώ καθημερινά από κει) αν και δεν το επισκέφθηκα ακόμη. Περιμένω ίσως κάποιον/κάποια για να μοιραστώ το νοσταλγικό συναισθημα της επιστροφής. Εκεί οργίστηκα με τη "Λίστα του Σίντλερ" (τί αγωνιώδης προσπάθεια του Σπήλμπεργκ να μας πείσει ότι είναι κάτι παραπάνω από εφεδάκιας καταφεύγοντας σε απροκάλυπτους συναισθηματικούς εκβιασμούς). Εκεί είδα και το "Βασικό ένστικτο", σε μια έντονα ερωτική ατμόσφαιρα με μια "φίλη" που έμελλε να γίνει ο μεγάλος έρωτας των φοιτητικών χρόνων...

Κάθε έξοδος και μια ιστορία. Μια βόλτα, ένας καφές, μια περιπλάνηση, ένα φιλί, ένα στενό, ένα παγκάκι. Αυτή ήταν η εμπειρία του σινεμά. Ας προσυπογράψω λοιπόν το βίωμα της κινηματογραφικής εξόδου όπως το περιγράφεις enteka, νοσταλγώντας αυτά που χάνονται στα πανομοιότυπα ραντεβού, στις κυλιόμενες σκάλες, στα απρόσωπα parking των multipelx, στ' άψυχα νούμερα των αιθουσών, κι αυτό παρά τα κολασμένα ζαχαρωτά και τα άνετα καθίσματα.

Θυμάται κανείς τα γυάλινα μπουκάλια της Coca Cola να κατρακυλάνε στο μωσαϊκό της αίθουσας; Σσσσσσσσσ...