ΟΙ μικρές χαρές της ζωής…

Καιρό είχατε να δείτε δικό μου Posτ, οπότε είπα να σας δώσω μία μικρή χαρά .
Η θητεία πάει καλά σε ένα πολύ όμορφο μέρος της Αττικής , με τη μεγαλύτερη αντικειμενική αξία στη χώρα μας, το οποίο αν δεν ανήκε στις ΄Ένοπλες Δυνάμεις θα έκανε ένα φανταστικό ξενοδοχείο, τύφλα στον Αστέρα. Δεδομένου ότι στις επόμενες μέρες θα φύγω από εκεί μιας και τελειώνει η εκπαίδευση μου άρχισα να μελαγχολώ γιατί δεν εκμεταλλεύτηκα την ευκαιρία να κάνω ένα περίπατο κάτω στην παραλία και να πετάξω μερικά πετραδάκια μέσα στη θάλασσα. Δεν απόλαυσα και δυστυχώς ούτε οι περισσότεροι από εκείνους που ήμασταν μαζί, αυτό το τόσο ωραίο μέρος. Σα παλαβοί παίρνουμε τα εξοδόχαρτα και όπου φύγει φύγει για να προλάβουμε την κίνηση. Όμηροι των αποστάσεων και της κίνησης δεν καταφέρνουμε να απολαύσουμε ανέξοδα κάποιες μικρές χαρές της ζωής, όπως ένας χαλαρός περίπατος κατά τη διάρκεια των Αλκυονίδων ημερών στα πέριξ παραλίας και δάσους. Και οι ημέρες περνάνε…
Αυτά σκεφτόμουν αυτές τις μέρες και απλά ήθελα να τα μοιραστώ μαζί σας. Όσον αφορά τη θητεία είναι μια μεγάλη παράσταση που κάθε ένας έχει το ρόλο του. Πάντως μέχρι τώρα δεν ήταν και τόσο άσκημα. Μου έδωσε την ευκαιρία να κάνω μερικά πράγματα που είχα χρόνια να κάνω, όπως το να παίξω μονό ποδόσφαιρο στα τσιμέντα ή να ξεσκίζω το ξύλινο ποδοσφαιράκι. Θα θελα πάρα πολύ να χω 9 ½ βδομάδες ακόμη αλλά δυστυχώς αυτοί είναι μήνες. Υπομονή, μέρα που περνάει δεν ξαναγυρνάει στις Ένοπλες Δυνάμεις.

Σας χαιρετώ
Και μην ξεχνάτε

ΜΕΛΕΤΗ ΤΟ ΠΑΝ...

Και φυσικά

ΟΙ ΟΥΡΑΝΟΙ ΕΙΝΑΙ ΔΙΚΟΙ ΜΑΣ…

ευτυχές και στο χέρι μας το νέο έτος.....

Η απάντηση αγαπητέ σκιώδη έρχεται με ένα άλλο τραγούδι και πάλι του Δεληβοριά, αυτή τη φορά για την Πρωτοχρονιά...

Πρωτοχρονιά

Φοίβος Δεληβοριάς

Μουσική/Στίχοι: Φοίβος Δεληβοριάς

Όση ώρα τώρα προσπαθείς να συνδεθείς
και σε πετάει έξω ο υπολογιστής
στον ξύπνιο κόσμο έξω απ’ το λογισμικό
πως βρέθηκες ξανά εδώ

Που σου χτυπάν την πόρτα νάνοι και παιδιά
και ψέλνουν με βιασύνη την αρχιχρονιά
και ‘συ που τόσο θα ‘θελες να ξεχαστείς
προφταίνεις κάτι να ευχηθείς

Μα είναι αλήθεια πως ο χρόνος
ό,τι παίρνει το παίρνει για πάντα
κι είναι αλήθεια πως μετά τα τριάντα
είναι δύσκολο να κάνεις αρχή
κι είναι αλήθεια πως και φέτος
το φλουρί θα το βρούνε οι άλλοι
και για σένα θα μείνει μονάχα η κραιπάλη
κι ο ύπνος το πρωί

Μα κάποιος στρώνει τσόχα κάποιος πλάι στο φως
κοιτάει να πέσει έγκαιρα ο γενικός
και κάποιος γράφει σε CD μια συλλογή
και κάποιος ντύνεται να βγει

Κι εσύ που πελαγώνεις και παραπατάς
και στο τηλέφωνο ποτέ δεν απαντάς
ανοίγεις το παράθυρο σου και κοιτάς
και σκέφτεσαι κι εσύ να πας

Γιατί ο χρόνος δεν υπάρχει
γιατί ο χρόνος είσαι εσύ και οι άλλοι
και κανείς δεν γνωρίζει η ζωή που θα βγάλει
κι όλο αυτό είναι μια μεγάλη γιορτή
κι όποιος είπε και του χρόνου
θα εννοεί πως δεν τελειώσαμε φέτος
ευτυχές και στο χέρι μας το νέο έτος