Shaken or stirred?

Shaken, stirred, deconstructed and rebuilt once again.

Δεν θέλω να αλλάξω τη ροή της συζήτησης για το Βασιλάκη, αλλά η ρητορική περί αειθαλών ηρώων δεν μπορεί να μη με οδηγήσει στα επίκαιρα μονοπάτια του Casino Royale. Ορίστε λοιπόν, ωσάν δεύτερος Δανικας, να σας περιγράφω τις εντυπώσεις από την πρόσφατη κινηματογραφική μου έξοδο:

Μέσα σε δυόμισι κινηματογραφικές ώρες, ο σκηνοθέτης της νέας ταινίας του James Bond καταφέρνει να αποδομήσει ολοκληρωτικά τον κλασσικό ήρωα, να τσαλακώσει ολοκληρωτικά κάθε πτυχή της εικόνας του, και να τον ξαναμοντάρει σε μια νέα -περισσότερο γοητευτική, αληθινή και επίκαιρη- εκδοχή. Ο νέος Bond, περισσότερο ευαίσθητος αλλά ταυτόχρονα σκληρός, ωμός και κυνικός όσο ποτέ, καταφέρνει να ανατρέψει κάθε πρωθύστερη εντύπωση. Κάθε ίχνος αμφιβολίας για την επιλογή του Daniel Craig, σβήνει σταδιακά στη ροή της ταινίας, αφήνοντας έναν νέο, αναγεννημένο ήρωα που καταφέρνει να αγγίξει όχι μόνο τη ματαιοδοξία του ανδρικού φιλοθεάμονος κοινού (που ως συνήθως αναζητά πρότυπα για ταύτιση), αλλά και τις καρδιές του γυναικείου φύλου που θα βρεθεί στις κινηματογραφικές αίθουσες (από λάθος ή από υπερβάλλοντα ζήλο προς τις επιθυμίες του έτερου ήμισυ).

Bond: - Martini-Vodka
barman: - Shaken or stirred?
Bond: - I don't give a shit!
Ο διάλογος είναι χαρακτηριστικός των ανατρεπτικών προθέσεων του σκηνοθέτη και των παραγωγών.

Ο Daniel Craig, θα τολμήσω να πω, είναι ο πρώτος πραγματικός ηθοποιός που ενσαρκώνει το ρόλο, προσδίδοντάς του ένα άνευ προηγουμένου βάθος, με τρόπο μάλιστα αποδεκτό ακόμη κι από έναν θιασώτη του παλιού, γνωστού Bond. Μπροστά σε αυτό το αποτέλεσμα, τόσο η ανταρσία του "Στην υπηρεσία της Αυτού Μεγαλειότητας" με τον διάττοντα George Lazenby στο ρόλο του νιόπαντρου-χήρου, όσο και κάτι περιστασιακά ψελλίσματα ευαισθησίας του Pierce Brosnan, φαντάζουν ως κωμικές, ρηχές και απαίδευτες προσπάθειες ανασύνταξης του προφίλ ενός ήρωα.

Μπήκα στον κινηματογράφο χλευάζοντας την επιλογή ενός αντιπαθητικού ξανθόψειρα στο ρόλο του "ανδικού μου προτύπου" και βγήκα με τον ενθουσιασμό ενός προσώπου πολύπτυχου και ψυχογραφημένου τόσο εύστοχα όσο ποτέ. Αν η διαχρονικότητα ενός κινηματογραφικού ήρωα (που προβάλλει στις οθόνες μας επί 4 δεκαετίες) απαιτεί προσαρμοστικότητα στις κοινωνικές, πολισμικές και ιδεολογικές αλλαγές, τότε αυτός ο νέος Bond είναι σίγουρα ο καλύτερος φορέας των αλλαγών που σημειώθηκαν τα τελευταία 40 χρόνια.

Κι αν αυτά δεν αρκούν για να σας πείσουν, το περιστατικό που ακολουθεί θα το κάνει. Γοητευτική συνθεάτρια που προπορεύεται κατά την έξοδό μας από την αίθουσα, σταματά υπνωτισμένη μπροστά στην αφίσα του James Bond. Παρατηρεί ασάλευτη. Αναρωτιέμαι τί μπορεί να σκέφτεται μία γυναίκα που δυο ώρες πριν πιθανώς περιγελούσε τις κινηματογραφικές επιλογές του φίλου της: "Ποιά είναι αυτή η ανεξήγητη γοητεία που ασκεί πάνω της ο Daniel Craig;", "Τί είναι αυτό που τον κάνει τόσο σέξυ;" Και τελικά "πώς ένα μέχρι σήμερα αποκλειστικά ανδρικό πρότυπο , ξαφνικά μιλάει μέσα της;"