Παραμύθια...

Απόσπασμα από το ßιßλίο "Φεγγαράκι µου λαµπρό φέξε µου και γλίστρησα" του Τζόµπε Κοßάτα:

"Βλέπετε, παιδιά, δεν είναι δύσκολο να γράψουµε ένα παραµύθι.
Παίρνουµε δυο τρεις ηλίθιους στην τύχη και τους ßάζουµε σε ένα κάστρο ή σε ένα δάσος...

Να σας δώσω ένα παράδειγµα. Η Κοκκινοσκουφίτσα είναι ένα παραµύθι που το κατοικούν αποκλειστικά και µόνο ηλίθιοι.

Η γιαγιά της Κοκκινοσκουφίτσας ζει στο δάσος και είναι ενενήντα πέντεχρονών. Τράßα στο γηροκοµείο, µωρή ηλίθια! Πώς σου κατέßηκε, ενενήνταπέντε χρονών γυναίκα, να ζεις µόνη στο δάσος και να αναγκάζεις τους συγγενείς ναπηγαίνουνε µπρος πίσω, µπρος πίσω, µπρος πίσω µέσα στον δρυµό;! Κι ύστερασου λένε γιατί ο κόσµος πετάει τη γιαγιά από το τρένο! Είναι λογικό κι επόµενο!!!

Κι αν πεις για τη µαµά της Κοκκινοσκουφίτσας; Άλλη ανεγκέφαλη του λόγουτης. Δίνει στη µικρή το καλαθάκι και της λεει:"Παρ' το και πήγαινε φαΐ στη γιαγιά!" Πού το στέλνεις το κοριτσάκι µόνο του στο δάσος, κυρά µου; Το ρίχνεις στο στόµα του λύκου!

Με το που φτάνει στο δάσος, συναντάει τον πιο ηλίθιο λύκο στην ιστορία της WWF, ο οποίος δεν την τρωει, παρά ρωτάει µε αγωνία: "Πού πας, καλό µου κοριτσάκι;" "Στη γιαγιά µου", απαντάει αυτό. Κι ο λύκος, αντί να τη φαει επί τόπου, όπως θα έκανε κάθε λύκος µεφυσιολογικό δείκτη νοηµοσύνης, πηγαίνει στο σπίτι της γιαγιάς και στήνει ολόκληρο σενάριο, που µπροστά του τύφλα να 'χει και η πιο κιτς λατινοαµερικάνικη σαπουνόπερα.

Φτάνει στο σπιτάκι και χτυπάει την πόρτα. "Τοκ, τοκ". "Ποιος είναι;" "Η Κοκκινοσκουφίτσα"." Πέρνα µέσα". Κι εδώ έχουµε την επιßεßαίωση πως ο εγκέφαλος της γιαγιάς έχει µαλακιστεί τελείως: έστω κι αν η Κοκκινοσκουφίτσα έχει φωνή ßραχνοκόκορα σε κρίση άσθµατος, πώς γίνεται να µην καταλάßει η γιαγιά ότι πρόκειται για λύκο;

Τότε πια µπαίνει ο λύκος και τρωει τη γιαγιά. Προσέξτε την καλή αγωγή τουλύκου, που δεν θα έµπαινε ποτέ να φαει κάποιον χωρίς προηγουµένως ναχτυπήσει την πόρτα.Εδώ έρχεται το αριστούργηµα της ιστορίας. Το πραγµατικά µεγαλοφυές: ο λύκος, αντί να στηθεί πίσω από την πόρτα µε ένα ρόπαλο και να πει: "Με το που θα έρθει η πιτσιρίκα, θα της τραßήξω µια ροπαλιά στο κεφάλι, θα τη ßράσω κι ύστερα θα τη ροκανίσω", όόόχι, φίλε µου! Τι κάνει ο λύκος;! Φοράει τη νυχτικιά της γιαγιάς, το σκουφάκι µε τα αυτιά του να ßγαίνουν από ειδικές κουµπότρυπες που έχειφτιάξει ο ίδιος (είναι γνωστοί δεξιοτέχνες µόδιστροι οι λύκοι) και χώνεταιστο κρεßάτι.

Φτάνει η Κοκκινοσκουφίτσα, που οι δικοί της άνθρωποι την αποκαλούν Αϊνστάιν εξαιτίας του ζωηρού και ευφυούς πνεύµατός της, µπαίνει, κοιτάζει τον λύκο και, αντί να φωνάξει το 100 ή να του πει:"Τι χάλια είναι αυτά, ßρε ηλίθιε; Έχεις χάσει κάθε ίχνος αξιοπρέπειας ως λύκος. Ορίστε κατάσταση, σαν µαλλιαρή µουστόγρια είσαι", πώς αντιδράει; Λεει: "Ω, γιαγιά, τι µακριές τρίχες που έχεις!"

Τώρα, παιδάκια: όποιο από σας διαθέτει σκύλο, ας δοκιµάσει να του κοτσάρει σκούφο κι ένα ζευγάρι γυαλιά οράσεως, κι ας δει αν µοιάζει µε τη γιαγιά! Ε άν ναι, πετάχτε τη γιαγιά σας από το παράθυρο ή παραδώστε τη στις αρχές.Βέßαια, είναι αλήθεια πως η γιαγιά δεν αναγνώρισε τη φωνή του λύκου από τη φωνή της εγγονής της, σύµφωνοι - αλλά η γιαγιά είναι ενενήντα πέντε χρονώνκαι µπορεί να έχει πάθει µαλάκυνση. Όµως η Κοκκινοσκουφίτσα πώς και δεν ξεχωρίζει τη γιαγιά της από έναν λύκο µε σκουφάκι;! Ποιον έχει για γιαγιά;Τον Κινγκ Κονγκ; Ακόµη κι αν η γιαγιά έχει να κάνει χαλάουα από το 1931,ποια είναι; Ο Λούτσιο Ντάλα; Ο άνθρωπος των Ιµαλαΐων;

Εν πάση περιπτώσει,τέλος καλό όλα καλά, και ο λύκος την τρωει! Αµέσως µετά, για καλή µας τύχη,φτάνει ο κυνηγός, πυροßολεί τον λύκο και, δόξα να 'χει η Παναγία, έκτοτε αγνοείται η τύχη και του λύκου και της γιαγιάς και της ηλίθιας µε το κόκκινο σκουφί.