Paintball

[το βαμμένο νύχι στη φωτογραφία, έκρινε και την έκβαση του αποτελέσματος, αφού βοήθησε στον εντοπισμό του εχθρού]

Ομολογώ ότι μέχρι πρόσφατα, κάποιος θα έπρεπε να προσπαθήσει πολύ για να κάμψει τις επιφυλάξεις μου για το Paintball. Το να καταφεύγει κανείς σε μιλιταριστικά παιχνίδια με όπλα για να διασκεδάσει, θα σου έλεγα, χρίζει -στην καλύτερη περίπτωση- κοινωνιολογικής ανάλυσης.

Βέβαια, από τη στιγμή που αρχίζει η ανάλυση, παύει κάθε περίπτωση αβίαστης ψυχαγωγίας (σίγουρα όχι με την έννοια της αγωγής της ψυχής) - πολύ περισσότερο αν αυτή επιτάσσει την εικονική 'δολοφονία' μιας πολύ καλής παρέας. Αντικρύζοντας το θέαμα της ίδιας σου της σιλουέτας με εξοπλισμό που θυμίζει... αντιτρομοκρατική υπηρεσία, θα μπορούσες να αναπτύξεις τη θεωρία της συλλογικής παράκρουσης περί τρομολαγνείας στην -μετά την 11η Σεπτεμβρίου- εποχή, ή να προχωρήσεις σε ψυχοκοινωνικές αναλύσεις του αγώνα για ισχύ και εξουσία. Ενός αγώνα που -από ένστικτο- μας συνοδεύει από τα παιδικά μας χρόνια. Εναλλακτικά βέβαια, θα μπορούσες να αφήσεις κάθε προσπάθεια ερμηνείας και να αφεθείς στο "παιχνίδι", αφαιρώντας τελευταία ακόμη και αυτά τα εισαγωγικά.

Έτσι, θα αναπολήσεις τις ξένοιαστες στιγμές μιας μακρινής παιδικής ηλικίας, θα κυλιστείς στο χώμα, τα βάτα και τα χόρτα, θα πλημμυρίσεις τις φλέβες σου με αδρεναλίνη, θ' αγωνιστείς για τη ζωή σου (έστω και με την ασφάλεια ότι εδώ έχεις περισσότερες από... μία) και βέβαια θα ξαφνιαστείς από τις δυνάμεις που απελευθερώνει ο αγώνας για την επιβίωση. Δεν αποκλείεται μάλιστα να κραυγάσεις από επιτυχία, να γιορτάσεις την εξόντωση του εχθρού ή ακόμη και να πιάσεις τον εαυτό σου να πυροβολεί κατ' εξακολούθηση κάποιον που έχεις ήδη "χτυπήσει" περιμένοντας υποσυνείδητα να τον δεις να σωριάζεται χάμω.

Άλλωστε, με το τέλος του παιχνιδιού, θα ξαναβρεθείς με τους συντρόφους και τους φίλους-εχθρούς (ζωντανός ακόμη και εν τόπο χλοερό), θα αλλάξεις, θα φωτογραφηθείς, θα καυχηθείς, θα χαζολογήσεις και θα καταλήξεις σε καμιά ταβέρνα για κρεατοκατάνυξη παραλείποντας από την όλη εμπειρία την ανέχεια του πολέμου.

Μέχρι την επόμενη φορά , μπορεί να γράψεις και κανένα post διαπιστώνοντας μέσα σου ζωντανή τη σύγκρουση ανάμεσα στο ένστικτο και τον πολιτισμό...