Είδα ΦΩΣ και μπήκα…

Τελικά σαν ένα party animal που σέβεται τον εαυτό του υλοποίησα την αρχική εκτίμηση που είχα πριν από λίγο καιρό, σας είχα κάνει και μία νύξη παλιότερα, και κατέληξα στο σχήμα Κουρκού-ΚελΚελ μαζί με κάμποση παρέα και μεσογειακές συμμετοχές από την Σαρδηνία πιο συγκεκριμένα. Πήραμε λοιπόν το φιλαράκι μας από ERASMUS που φεύγει σε κάμποσες μέρες να τον βγάλουμε σε ένα typical greek Μπουζουκλερί. Έτσι πήγαμε στην Ιερά Οδό, όπου Ιέρειες και Ιερείς του σύγχρονου ελληνικού πενταγράμμου έχουν κάνει μικρούς ναούς, ψάλουν και κοινωνούν τους θαμώνες ουίσκι και νερό όπως λέει κι ένα τραγουδάκι μίας συμπαθέστατης πλην όμως όχι ιδιαίτερα ελκυστικής τραγουδίστριας.(θεός να μας συγχωρέσει Μεγάλη Σαρακοστή). Διαλέξαμε το ΦΩΣ γιατί τα κανάλια είχαν κάνει και πολύ ντόρο και γιατί μέλος της παρέας ήταν και είναι φαν του Κουρκούλη από την εποχή που σπούδαζε στην Ξάνθη. Έχοντας, θέλω να πιστεύω, συνέλθει από το χτεσινό Hangover σας μεταφέρω τις εντυπώσεις μου.
Ο χώρος είναι αρκετά μικρός και η διακόσμηση ιδιαιτέρως λιτή. Μπορεί αν ‘ταν και κανα γκαράζ παλιότερα. Πάντως πολύ καλή ορατότητα είχαμε και στα πίσω τραπέζια που καθήσαμε.
Αρχίζει το πρόγραμμα με την έξοδο του θηρίου (ίσαμε και 3 φορές πιο ογκώδης από την κατηγορία Tzi tzi… και βάλε) το οποίο έλεγε hip Hop με δύο στοιχειωδώς ενδεδυμένες χορεύτριες εκατέρωθεν. Η καλύτερη στιγμή του θηρίου ήταν η σύνδεση του προγράμματος Κελ-Κελ και Κουρκού, όπου πολύ έξυπνα είχαν δεθεί στοίχοι από τα ρεφρέν γνωστών τραγουδιών του Κουρκού. Πριν εμφανιστεί η κελ κελ, νεαρές τραγουδίστριες που έκαναν κόντρα στην ποσότητα της σάρκας που φαινόταν είπαν, μέτρια μερικά τραγουδάκια. 1-2 τραγουδιστές στη συνέχεια βγήκαν, ένας εκ των οποίων προσπάθησε να μας πείσει ότι είναι ο Χατζηγιάννης, αλλά ο τελευταίος βρισκόταν απέναντι με κοινό από ότι κατάλαβα στην έξοδο πολύ πιπίνι (Ι’m sorry ladies of the blog).
Και μετά εμφανίστηκε Η ΚελΚελ με το Μα τω θεώ, χωρίς πολλά σκοινιά και τέτοιες αηδίες, ένα απλό ασανσεράκι και σκαλίτσα. Είπε μερικά τραγούδια , φυσικά το πασίγνωστο ακόμη και στα 2 χρονα ,γλύκα γλύκα με το θηρίο μαζί και μερικά ακόμη.
Κατόπιν βγήκε ο Κουρκού με το «δεν μπρορώ» που και στην ουσία έδωσε και το έναυσμα για να ανέβουν οι κυρίες σε καρέκλες και τραπέζια, είπε χρόνια πολλά σε τύπισσες που είχαν γενέθλια και συνέχισε το τραγούδι. Ο φίλος μας νομίζω το καταχάρηκε αυτό το σκηνικό.Μετά από μερικά τραγούδια επιτυχίες του Κουρκόυ, και το γνωστό από διαφήμιση μπύρας, τόσα δειλινά με εκτέλεση με χάλκινα (το προτιμώ με τα μπουζούκια), έγινε διάλειμμα από τους μικρούς τραγουδιστές που άρχισαν να ανεβάζουν κόσμο και στην πίστα.
Και μετά το κοινό πρόγραμμα Κουρκου και ΚελΚελ. Νομίζω το καλύτερο κομμάτι της όλης βραδιάς και το πιο καλά οργανωμένο. Φαινόταν ότι είχε δουλευτεί αν μη τι άλλο πάρα πολύ καλά σε πρόβες. Είχε μικροσκέτς, το ντουέτο που έχουν βγάλει και μετά πολύ προσεκτικά επιλεγμένα ως προς την αλληλουχία,ρεφρένς από λαϊκά καψουροτράγουδα είτε απλά αγάπης είτε να τον/την συγχωρεσει τα οποία τα έλεγαν και σχεδόν αγκαλιαστά στο τέλος.
Η επανεμφάνιση της ΚελΚελ με αρκετά κομμάτια, όχι δικά της, δεν έχει και πολλά άλλωστε και αρκετή ερμηνεία κυρίως από Ρίτα και Στανίση και λίγη lady Angie. Αυτά τα τραγούδια μπορεί να τα πει αρκετά ικανοποιητικά σε σχέση με άλλα που προσπάθησε. Θέλει όμως πότε πότε να περιορίσει λίγο κάποιες τσιρίδες.
Λουλούδια και τα λοιπά γνωστά. Οι λουλουδούδες με άσπρα μπλουζάκια που έγραφαν «Ζούμε μεγάλες στιγμές» ,ενώ το στα τραπεζάκια το συνωμοτικό «Είδα ΦΩΣ και Μπήκα…».Η Κελ Κελ έκλεισε κατά τις 3.15 με τα «Σ’ έχω κάνει Θεό και το Μα το Θεώ».
Ξαναβγήκε ο Κουρκού. Είπε ξανά αρκετά από τα τραγούδια του σε τσιφτετελέ ύφος αλλά και άλλα στο ίδιο και πιο βαρύ στυλ, για να ξεσηκωθούνε στην πίστα και μετά από λίγο τα «Παιδιά των φαναρίων» και μερικά ζεϊμπέκικα του Μητροπάνου. Φύγαμε κατά τις 4.15 λίγο μετά από αυτά τα ζεϊμπέκικα. Δεν τα πήγε κι άσκημα Ζητήσαμε τη λυπητερή και φύγαμε. Απ’έξω λες και ήταν διαδήλωση εναντίον της Μαριέττας. Ένας κουλουράς να πουλάει κουλούρια , ένας λαχειοπώλης και ένας στόλος από κίτρινα οχήματα στις πλευρές ενός από τους αρχαιότερους δρόμους του Κόσμου και χαρωπές καλοντυμένες φάτσες να έχουν κατακλύσει τα πεζοδρόμια. Only in Greece…
Συνοψίζοντας ήταν αρκετά τυπικό δείγμα από μπουζούκια που σέβεται , όσο είναι εφικτό, με τα 75 ευρώπουλα ανά 2 άτομα που έχει το κρασί, τον κόσμο που έχει έρθει να διασκεδάσει και χωρίς να έχεις τα πρώτα ονόματα. Θεωρώ όμως ότι τραγουδίστριες σαν την Κελ Κελ μπορεί κανείς να βρει και σε καλά μαγαζιά της επαρχίας αυτού του τύπου και ειδικά στο Βορρά που γενικά μεταφέρουν ενέργεια στον Κόσμο. Η επιτυχία του Κουρκού είναι ότι πουλάει μούρλα και είναι φυσικός χωρίς να ζορίζεται στην πίστα. Επίσης ότι έχει χρησιμοποιήσει αρκετά τρόπο έκφρασης από Θράκη που τον κάνει να είναι καλύτερα αναγνωρίσιμος από άλλους λαϊκούς τραγουδιστές της ίδιας περίπου ηλικίας.Αυτά για τη χθεσινοβράδινη έξοδο. Δεν προαναγγέλλω άλλη. Έχω επίσης να πω George και TziTzi ότι είχε το Σάββατο που μας πέρασε στην εκπομπή της Σεμίνας το Βασίλη. Ναι έχει καλή φωνή, ναι έχει γράψει ιστορία, αλλά ας μην πειραματίζεται τόσο πολύ. Θέλουμε να τον ξέρουμε ως έναν από τους πιο ροκάδες. Καλά τα Δημοτικά αλλά πολλοί και πολλές μπορούν να τα πουν. Το «τρενάκι» κανείς άλλος όμως. Και να διώξει τις τύπισσες που κάνουν τα φωνητικά. Μόνο η Φωνή του φτάνει. Και φυσικά ότι προτιμώ το αφιέρωμα του Λευτέρη Παπαδόπουλου για το βασίλη που μας δείχνει και μία άλλη εποχή και το συνολικό concept τραγουδιών που πάντα θα είναι επίκαιρα και ειδικά στους χαλεπούς καιρούς που περνάμε. Ναι αυτό το αφιέρωμα θέλω να το ξαναδώ. Οι φάν του Βασίλη στο Blog μπορεί να είναι ενήμεροι ότι ετοιμάζεται νέος δίσκος.